Το παρακάτω κείμενο γράφτηκε το 1855.
Είναι η απάντηση του Σηάτλ, αρχηγού των Ινδιάνων Ντουάμις
στον πρόεδρο των Η.Π.Α. που ζητήθηκε η γή που κατοικούσαν.
Τα λόγια μου είναι σαν τα αστέρια
Ο ουρανός έχει πάντα ένα δάκρυ συμπόνοιας για το λαό μου
που μας φαίνεται αμετάβλητος και αιώνιος μπορεί τώρα να αλλάξει
Σήμερα είναι καθαρός αύριο όμως ίσως σκεπαστεί με σύννεφα.
Τα λόγια μου είναι σαν τα αστέρια ποτέ δεν αλλάζουν
Σε αυτά λοιπόν που θα πεί ο Σηάτλ μπορεί ο Μεγάλος Αρχηγός της Ουάσιγκτον
να βασιστεί με σιγουριά όπως βασίζεται στις ενναλαγές των εποχών.
Ο Μεγάλος Αρχηγός της Ουάσιγκτον μας στέλνει μήνυμα πως θέλει να αγοράσει
τη γή μας.Καλοσύνη του παρόλο που ξέρουμε οτι δεν έχει ανάγκη την φιλία μας.
Την πρόταση του θα την σκεφτούμαι καλά γιατί ξέρουμε πως αν δεν δεχτούμε ο λευκός
θα θελήσει με τα όπλα ν'αρπάξει την γή μας.
Ρωτάω όμως:
Πως μπορεί κανείς να αγοράζει τον ουρανό ή την ζεστασιά της γής;
Η ιδέα μας φαίνεται περίεργη.
Επειδή ακριβώς δεν μας ανήκουν η δροσιά του αέρα και η διαύγεια του νερού.
Πως είναι δυνατόν να τ'αγοράσετε;
Παντώς μην ανησυχείτε:θα πάρουμε την απόφαση μας.
Είμαστε κομμάτι της γής.
Κάθετι πάνω σ'αυτή τη γή είναι ιερό για το λαό μου.
Κάθε λαμπρή πευκοβελόνα.
Κάθε αμμουδερή ακρογιαλιά.
Κάθε σωμάτιον ομίχλης στα σκοτεινά δάση.
Κάθε ξέφωτο,κάθε βούισμα εντόμου είναι ιερό στην μνήμη του λαού μου.
Και αυτή πάλι ένα κομμάτι απο εμάς.
Οι χυμοί που τρέχουν μέσα στα δέντρα,μεταφέρουν τις μνήμες του ερυθρόδερμου ανθρώπου
Τα ευωδιαστά λουλούδια είναι αδελφές μας.
Οι απότομες ψηλές κορυφές,τα καταπράσινα λιβάδια,η ζεστασιά των πόνευ,ο άνθρωπος όλα ανήκουν στην ίδια οικογένεια.
Καταλαβαίνει τι μας ζητάει ο Μεγάλος Αρχηγός της Ουάσιγκτον;
όταν μας παραγγέλνει οτι θέλει να αγοράσει τη γή μας;
Γρήγορα θα κατακλύσετε όλη τη χώρα.
Ο Μεγάλος Αρχηγός μας παραγγέλνει οτι θα μας εξασφαλίσει ένα μέρος έτσι που να μπορούμε να ζήσουμε άνετα μεταξύ μας.Οπως ο πατέρας που αποφασίζει για τα παιδιά του.Ξέρουμε οτι ο λευκός δεν καταλαβαίνει τους τρόπους μας.Ενα κομμάτι της γής μοιάζει σ'αυτόν μ'ένα οποιοδήποτε κομμάτι γιατί είναι ένας ξένος που έρχεται μέσα στην νύχτα και παίρνει οτι έχει ανάγκη.Η γή δεν είναι σύντροφος του αλλά εχθρός του.Με την απληστία του θα την καταβροχθίσει και δεν θα αφήσει πίσω του τίποτα παραμόνο έρημο.
Βρίσκουμε χαρά στα δάση...
Ίσως να μήν το καταλαβαίνετε γιατί οι συνήθεις μας είναι διαφορετικές απο τις δικές σας.
Το πεντακάθαρο νερό που κυλάει στα ρυάκια και στα ποτάμια
μεταφέρει στο δίαβα του και το αίμα των προγόνων μας.Το μουρμουρητό τους είναι η φωνή τους.
Κάθε φευγαλέα αντανάκλαση του φωτός επάνω στο διάφανο νερό των λιμνών εξιστορεί γεγονότα και παραδόσει απ'τη ζωή του λαού μας.
Τα ποτάμια είναι αδέρφια μας.
Σβήνουν την δίψα μας,μεταφέρουν τα κανώ μας και τρέφουν τα παιδιά μας.
Αν σας πουλήσουμε την γή μας μην ξεχάσεται να μάθεται και στα δικά σας παιδιά
πως τα ποτάμια είναι αδέλφια όλων μας.
Δεν καταλαβαίνω οι τρόποι μας είναι διαφορετικοί απο τους δικούς σας.
Η όψη των πόλεων σας κάνουν κακό στα μάτια του ερυθρόδερμου,ο θόρυβος ταράζει τα αυτιά μας,αλλά αυτό μπορεί να συμβαίνει οτι είμαι ένας άγριος και δεν καταλαβαίνω.
Την αδικαιολόγητη απαίτηση να αγοράσετε την γή μας θα την σκεφτούμαι προσεκτικά.
Αν δεχτούμε θα βάλω έναν όρο:
Τα ζώα
Ο λευκός άνθρωπος πρέπει να συμπεριφέρεται στα ζώα σα νά'ταν αδέρφια του.
Είμαι άγριος και δεν καταλαβαίνω γιατί ο λευκός αφήνει πίσω χιλιάδες αγριοβούβαλα νεκρά μόνο για το κέφι του μέσα απο το σιδερένιο άλογο που καπνίζει,ενώ εμείς δεν σκοτώνουμε παρα μόνο για να τραφούμε.Τι είναι ο άνθρωπος χωρίς τα ζώα;
Αν εξαφανίζονταν όλα τα ζώα ο άνθρωπος θα πέθαινε απο πνευματική ερημιά.Οτι συμβεί στα ζώα σύντομα θα συμβεί και στον άνθρωπο.
Ξέρουμε τουλάχιστον:Η γή δεν ανήκει στον άνθρωπο,ο άνθρωπος ανήκει στη γή.
Και ακόμα πως εμείς δεν δημιουργήσαμε τον ιστό της ζωής αλλά αποτελούμαι μια ίνα μέσα σ'αυτόν.Αν προκαλέσουμε κάποια καταστροφή οι συνέπειες θα έρθουν και σε μας τους ίδιους.
Πρέπει να το πάρουμε απόφαση
Η νύχτα και η μέρα δεν μπορούν να υπάρξουν μαζί την ίδια στιγμή.
Ο λαός μου ρωτά:....
Την αδικαιολόγητη απαίτηση του λευκού να αγοράσει την γή μας
θα τη σκεφτούμαι καλά.
Ομως ο λαός μου ρωτά:
Τι θέλει να αγοράσει ο λευκός;
Γίνεται να αγοράσει κανείς τον ουρανό ή την γρηγοράδα της αντιλόπης;
Θα κάνετε λοιπόν ότι θέλεται επειδή ο ερυθρόδερμος θα υπογράψει ένα χαρτί και θα το παραδώσει στον λευκό;
Την στιγμή που δεν μας ανήκει η δροσιά του αέρα και το άφρισμα του νερού
γιατί επιμένεται να το αγοράσετε;
Όλοι μοιράζονται τον αέρα με την ίδια πνοή.
Τα ζώα τα δέντρα ο άνθρωπος μοιράζονται την ίδια ανάσα.
Ο αέρας που έδωσε στον παππού μας την πρώτη του πνοή
θα πάρει και τον τελευταίο του στεναγμό.
Ο λευκό δεν φαίνεται να δίνει σημασία στον αέρα που αναπνέει,όπως ο άρρωστος που του έχει εξασθενήση η όσφρηση.
Πουθενά στις πολιτείες του λευκού δεν υπάρχει μια ήσυχη ειρινική γωνιά.
Δεν υπάρχει τόπος να σταθείς να ακούσεις το ξεπέταγμα των φύλλων την άνοιξη
ή τρίξιμο των φτερών ενός εντόμου.
Αλλά τι μένει απο τι ζωή όταν ο άνθρωπος δεν μπορεί να αφουγκραστεί το κάλεσμα του κοκκινολαίμη ή την νυκτερινή συνομιλία των βατράχων στη μικρή λίμνη;
Ίσιος είμαι άγριος και δεν καταλαβαίνω
Θα την σκεφτούμαι την πρόταση σας.Δεν έχει σημασία που θα το περάσουμε το υπόλοιπο της ζωής μας.Τα παιδία μας είδαν τους πατεράδες τους ταπεινωμένους,οι πολεμιστές μας ντροπιάστηκαν.
Μετά τις ήττες περνούν τις μέρες τους άσκοπα και δηλητηριάζουν τα κορμία τους με δυνατό ποτό.
Μετά απο λίγους χειμώνες,μετά απο λίγα φεγγάρια κανένα παιδί των μεγάλων φυλών,δεν θα μείνει για να πενθήσει ένα λαό που κάποτε ήτανε δυνατός και με πολλές ελπίδες,όπως ο δικός σας σήμερα.
Τί να πενθήσω;
Τί να πενθήσω απο τον αφανισμό του λαού μου;
Οι λαοί αποτελούνται απο ανθρώπους και οι άνθρωποι έρχονται και φεύγουν σάν τα κύματα της θάλλασας.Ο καιρός της δική σας παρακμής είναι μακριά αλλά θα'ρθεί.Κανείς δεν ξεφέυγει απο το γραφτό του.Μολύνετε το κρεβάτις σας και μια νύχτα θα πάθετε ασφυξία απο τα ίδια τα απορρίματα.
Αν ξέραμε τα όνειρα του λευκού...
Ο θεός σας προσφέρει κυριαρχία στα ζώα,
τα δάση και στους ερυθρόδερμους για κάποιον ιδιαίτερο λόγο.Όμως αυτός ο λόγος για εμάς είναι ένα αίνιγμα.Είναι κάτι που δέν καταλαβαίνουμε όταν όλα τα αγριοβούβαλα εξοντώνονται,τα άγρια άλογα δαμάζονται.Οι απόκρυφες γωνιές του δάσους μυρίζουν άνθρωπο και η θέα στους λόφους που είναι γεμάτοι λουλούδια γεμίζει απο τα καλώδια του τηλεγράφου.
Πού είναι η λόχμη;
Εξαφανισμένη
Πού είναι ο αετός;
Εξαφανισμένος
Αυτό είναι το τέλος της ζωής και η αρχή του θανάτου
Όταν ο τελευταίος ερυθρόδερμος λείψη απο τη γή και ο λευκός φέρνει στην μνήμη του το λαό μου σαν έναν θρύλο,οι ψυχές των νεκρών μας θα ταξιδέουν σάν το σύννεφο πάνω στον κάμπο,θα γεμίζουν τις ακρογιαλιές και θα φιλοξενούνται στα δάση που αγάπησαν όπως το μωρό που αγαπά τον χτύπο της μητρική καρδιάς.
Ο λευκός δεν θα είναι ποτέ μόνος σ'αυτόν τον τόπο.
Ας μεταχειριστεί λοιπόν τον λαό μου με δικαιοσύνη και ειλικρίνεια
γιατί στους νεκρούς δεν λείπει η δύναμη.
Μίλησα για θάνατο;
Δεν υπάρχει θάνατος.
Μόνο η εναλλαγή των κόσμων.
Είναι η απάντηση του Σηάτλ, αρχηγού των Ινδιάνων Ντουάμις
στον πρόεδρο των Η.Π.Α. που ζητήθηκε η γή που κατοικούσαν.
Τα λόγια μου είναι σαν τα αστέρια
Ο ουρανός έχει πάντα ένα δάκρυ συμπόνοιας για το λαό μου
που μας φαίνεται αμετάβλητος και αιώνιος μπορεί τώρα να αλλάξει
Σήμερα είναι καθαρός αύριο όμως ίσως σκεπαστεί με σύννεφα.
Τα λόγια μου είναι σαν τα αστέρια ποτέ δεν αλλάζουν
Σε αυτά λοιπόν που θα πεί ο Σηάτλ μπορεί ο Μεγάλος Αρχηγός της Ουάσιγκτον
να βασιστεί με σιγουριά όπως βασίζεται στις ενναλαγές των εποχών.
Ο Μεγάλος Αρχηγός της Ουάσιγκτον μας στέλνει μήνυμα πως θέλει να αγοράσει
τη γή μας.Καλοσύνη του παρόλο που ξέρουμε οτι δεν έχει ανάγκη την φιλία μας.
Την πρόταση του θα την σκεφτούμαι καλά γιατί ξέρουμε πως αν δεν δεχτούμε ο λευκός
θα θελήσει με τα όπλα ν'αρπάξει την γή μας.
Ρωτάω όμως:
Πως μπορεί κανείς να αγοράζει τον ουρανό ή την ζεστασιά της γής;
Η ιδέα μας φαίνεται περίεργη.
Επειδή ακριβώς δεν μας ανήκουν η δροσιά του αέρα και η διαύγεια του νερού.
Πως είναι δυνατόν να τ'αγοράσετε;
Παντώς μην ανησυχείτε:θα πάρουμε την απόφαση μας.
Είμαστε κομμάτι της γής.
Κάθετι πάνω σ'αυτή τη γή είναι ιερό για το λαό μου.
Κάθε λαμπρή πευκοβελόνα.
Κάθε αμμουδερή ακρογιαλιά.
Κάθε σωμάτιον ομίχλης στα σκοτεινά δάση.
Κάθε ξέφωτο,κάθε βούισμα εντόμου είναι ιερό στην μνήμη του λαού μου.
Και αυτή πάλι ένα κομμάτι απο εμάς.
Οι χυμοί που τρέχουν μέσα στα δέντρα,μεταφέρουν τις μνήμες του ερυθρόδερμου ανθρώπου
Τα ευωδιαστά λουλούδια είναι αδελφές μας.
Οι απότομες ψηλές κορυφές,τα καταπράσινα λιβάδια,η ζεστασιά των πόνευ,ο άνθρωπος όλα ανήκουν στην ίδια οικογένεια.
Καταλαβαίνει τι μας ζητάει ο Μεγάλος Αρχηγός της Ουάσιγκτον;
όταν μας παραγγέλνει οτι θέλει να αγοράσει τη γή μας;
Γρήγορα θα κατακλύσετε όλη τη χώρα.
Ο Μεγάλος Αρχηγός μας παραγγέλνει οτι θα μας εξασφαλίσει ένα μέρος έτσι που να μπορούμε να ζήσουμε άνετα μεταξύ μας.Οπως ο πατέρας που αποφασίζει για τα παιδιά του.Ξέρουμε οτι ο λευκός δεν καταλαβαίνει τους τρόπους μας.Ενα κομμάτι της γής μοιάζει σ'αυτόν μ'ένα οποιοδήποτε κομμάτι γιατί είναι ένας ξένος που έρχεται μέσα στην νύχτα και παίρνει οτι έχει ανάγκη.Η γή δεν είναι σύντροφος του αλλά εχθρός του.Με την απληστία του θα την καταβροχθίσει και δεν θα αφήσει πίσω του τίποτα παραμόνο έρημο.
Βρίσκουμε χαρά στα δάση...
Ίσως να μήν το καταλαβαίνετε γιατί οι συνήθεις μας είναι διαφορετικές απο τις δικές σας.
Το πεντακάθαρο νερό που κυλάει στα ρυάκια και στα ποτάμια
μεταφέρει στο δίαβα του και το αίμα των προγόνων μας.Το μουρμουρητό τους είναι η φωνή τους.
Κάθε φευγαλέα αντανάκλαση του φωτός επάνω στο διάφανο νερό των λιμνών εξιστορεί γεγονότα και παραδόσει απ'τη ζωή του λαού μας.
Τα ποτάμια είναι αδέρφια μας.
Σβήνουν την δίψα μας,μεταφέρουν τα κανώ μας και τρέφουν τα παιδιά μας.
Αν σας πουλήσουμε την γή μας μην ξεχάσεται να μάθεται και στα δικά σας παιδιά
πως τα ποτάμια είναι αδέλφια όλων μας.
Δεν καταλαβαίνω οι τρόποι μας είναι διαφορετικοί απο τους δικούς σας.
Η όψη των πόλεων σας κάνουν κακό στα μάτια του ερυθρόδερμου,ο θόρυβος ταράζει τα αυτιά μας,αλλά αυτό μπορεί να συμβαίνει οτι είμαι ένας άγριος και δεν καταλαβαίνω.
Την αδικαιολόγητη απαίτηση να αγοράσετε την γή μας θα την σκεφτούμαι προσεκτικά.
Αν δεχτούμε θα βάλω έναν όρο:
Τα ζώα
Είμαι άγριος και δεν καταλαβαίνω γιατί ο λευκός αφήνει πίσω χιλιάδες αγριοβούβαλα νεκρά μόνο για το κέφι του μέσα απο το σιδερένιο άλογο που καπνίζει,ενώ εμείς δεν σκοτώνουμε παρα μόνο για να τραφούμε.Τι είναι ο άνθρωπος χωρίς τα ζώα;
Αν εξαφανίζονταν όλα τα ζώα ο άνθρωπος θα πέθαινε απο πνευματική ερημιά.Οτι συμβεί στα ζώα σύντομα θα συμβεί και στον άνθρωπο.
Ξέρουμε τουλάχιστον:Η γή δεν ανήκει στον άνθρωπο,ο άνθρωπος ανήκει στη γή.
Και ακόμα πως εμείς δεν δημιουργήσαμε τον ιστό της ζωής αλλά αποτελούμαι μια ίνα μέσα σ'αυτόν.Αν προκαλέσουμε κάποια καταστροφή οι συνέπειες θα έρθουν και σε μας τους ίδιους.
Πρέπει να το πάρουμε απόφαση
Η νύχτα και η μέρα δεν μπορούν να υπάρξουν μαζί την ίδια στιγμή.
Ο λαός μου ρωτά:....
Την αδικαιολόγητη απαίτηση του λευκού να αγοράσει την γή μας
θα τη σκεφτούμαι καλά.
Ομως ο λαός μου ρωτά:
Τι θέλει να αγοράσει ο λευκός;
Γίνεται να αγοράσει κανείς τον ουρανό ή την γρηγοράδα της αντιλόπης;
Θα κάνετε λοιπόν ότι θέλεται επειδή ο ερυθρόδερμος θα υπογράψει ένα χαρτί και θα το παραδώσει στον λευκό;
Την στιγμή που δεν μας ανήκει η δροσιά του αέρα και το άφρισμα του νερού
γιατί επιμένεται να το αγοράσετε;
Όλοι μοιράζονται τον αέρα με την ίδια πνοή.
Τα ζώα τα δέντρα ο άνθρωπος μοιράζονται την ίδια ανάσα.
Ο αέρας που έδωσε στον παππού μας την πρώτη του πνοή
θα πάρει και τον τελευταίο του στεναγμό.
Ο λευκό δεν φαίνεται να δίνει σημασία στον αέρα που αναπνέει,όπως ο άρρωστος που του έχει εξασθενήση η όσφρηση.
Πουθενά στις πολιτείες του λευκού δεν υπάρχει μια ήσυχη ειρινική γωνιά.
Δεν υπάρχει τόπος να σταθείς να ακούσεις το ξεπέταγμα των φύλλων την άνοιξη
ή τρίξιμο των φτερών ενός εντόμου.
Αλλά τι μένει απο τι ζωή όταν ο άνθρωπος δεν μπορεί να αφουγκραστεί το κάλεσμα του κοκκινολαίμη ή την νυκτερινή συνομιλία των βατράχων στη μικρή λίμνη;
Ίσιος είμαι άγριος και δεν καταλαβαίνω
Θα την σκεφτούμαι την πρόταση σας.Δεν έχει σημασία που θα το περάσουμε το υπόλοιπο της ζωής μας.Τα παιδία μας είδαν τους πατεράδες τους ταπεινωμένους,οι πολεμιστές μας ντροπιάστηκαν.
Μετά τις ήττες περνούν τις μέρες τους άσκοπα και δηλητηριάζουν τα κορμία τους με δυνατό ποτό.
Μετά απο λίγους χειμώνες,μετά απο λίγα φεγγάρια κανένα παιδί των μεγάλων φυλών,δεν θα μείνει για να πενθήσει ένα λαό που κάποτε ήτανε δυνατός και με πολλές ελπίδες,όπως ο δικός σας σήμερα.
Τί να πενθήσω;
Τί να πενθήσω απο τον αφανισμό του λαού μου;
Οι λαοί αποτελούνται απο ανθρώπους και οι άνθρωποι έρχονται και φεύγουν σάν τα κύματα της θάλλασας.Ο καιρός της δική σας παρακμής είναι μακριά αλλά θα'ρθεί.Κανείς δεν ξεφέυγει απο το γραφτό του.Μολύνετε το κρεβάτις σας και μια νύχτα θα πάθετε ασφυξία απο τα ίδια τα απορρίματα.
Αν ξέραμε τα όνειρα του λευκού...
Ο θεός σας προσφέρει κυριαρχία στα ζώα,
τα δάση και στους ερυθρόδερμους για κάποιον ιδιαίτερο λόγο.Όμως αυτός ο λόγος για εμάς είναι ένα αίνιγμα.Είναι κάτι που δέν καταλαβαίνουμε όταν όλα τα αγριοβούβαλα εξοντώνονται,τα άγρια άλογα δαμάζονται.Οι απόκρυφες γωνιές του δάσους μυρίζουν άνθρωπο και η θέα στους λόφους που είναι γεμάτοι λουλούδια γεμίζει απο τα καλώδια του τηλεγράφου.
Πού είναι η λόχμη;
Εξαφανισμένη
Πού είναι ο αετός;
Εξαφανισμένος
Αυτό είναι το τέλος της ζωής και η αρχή του θανάτου
Όταν ο τελευταίος ερυθρόδερμος λείψη απο τη γή και ο λευκός φέρνει στην μνήμη του το λαό μου σαν έναν θρύλο,οι ψυχές των νεκρών μας θα ταξιδέουν σάν το σύννεφο πάνω στον κάμπο,θα γεμίζουν τις ακρογιαλιές και θα φιλοξενούνται στα δάση που αγάπησαν όπως το μωρό που αγαπά τον χτύπο της μητρική καρδιάς.
Ο λευκός δεν θα είναι ποτέ μόνος σ'αυτόν τον τόπο.
Ας μεταχειριστεί λοιπόν τον λαό μου με δικαιοσύνη και ειλικρίνεια
γιατί στους νεκρούς δεν λείπει η δύναμη.
Μίλησα για θάνατο;
Δεν υπάρχει θάνατος.
Μόνο η εναλλαγή των κόσμων.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου