Διασκευή απο mode plagal για την ανοιξη που είναι κοντα μας.

The callas

Με αφορμή την επίσκεψη των the callas στο τεισπαστα  ένα κομματάκι απο αυτούς:

Η τέχνη της αγάπης ¨Εριχ Φρόμ

Posters απο 45 ελληνικά συγκροτήματα και μουσικούς

Από τις 14 Οκτωβρίου μέχρι τις 12 Νοεμβρίου θα διαρκέσει η έκθεση “45 bands 50×70 vol.2″ που περιλαμβάνει αφίσσες τυπωμένες στην εμβληματική διάσταση 50 x 70 cm.
Group-άρες, γκρουπάκια, ή wannabe – μεταξοτυπίες, offset ή ψηφιακές εκτυπώσεις – από βραβευμένους designer, μικρά γραφεία ή do it yourself.

Το αποτέλεσμα είναι ένα μοναδικό κολάζ της εικόνας της σύγχρονης ελληνικής μουσικής σκηνής, πολύ μακριά από την mainstream υπνοπαιδεία.
 Μια προσπάθεια να μπουν στον ίδιο χώρο οι δημιουργικές ταυτότητες διάφορων μουσικών ρευμάτων και καλλιτεχνών οι οποίοι, είτε πειραματιζόμενοι οι ίδιοι με την εικόνα τους ή με την επιμέλεια και τις κατευθύνσεις τους, αυτοπροσδιορίζονται και δημιουργούν μια μοναδική σχέση με το κοινό τους.
Ανάμεσα στα δημιουργικά γραφεία που συμμετέχουν είναι οι: Indivisuals, MNP, DB, prop4g4nd4, HOPE, BEND, Δημήτρης Καραΐσκος, Γεωργία Καρύδη, Oxo Cube, Johnny Negri, Tomek, Ηλίας Λαμπρόπουλος -The Creative Bastart, Κωνσταντίνος Μιάρης, Δημήτρης Μπόρσης – DB, Άννα Λαμπρινού, Όλγα Φυλακτού, Χρήστος Χριστόπουλος, Κωνσταντίνος Βόλτας, Σταύρος Ντίλιος, Νίκος Δερβίσης, Μαρίνα Κυρίτση, Semitone Labs, Spinalonga Crew, Jasωn, Doublekei=, κ.α.
Τα εγκαίνια της έκθεσης που θα πραγματοποιηθεί στο The Hub Events (Αλκμήνης 5, Κ. Πετράλωνα) θα γίνουν την Παρασκευή 14 Οκτωβρίου στις 8μ.μ. Την ημέρα των εγκαινίων θα υπάρξουν 2 live performances από τους Kid Flick, Film&Etten, θα ακολουθήσει «ΟΚΤΑΝΑ»  πάρτυ με dj’s από το θρυλικό μπαρ των Εξαρχείων.
Έπειτα από την ολοκλήρωσή της στο χώρο του The Hub Events, η έκθεση θα μεταφερθεί στο art|house στη Θεσσαλονίκη.

ΠΗΓΗ:designmag.gr

Not new but interesting.... Ο Yannis Kyriakides και ο Andy Moor χτυπάνε διπλοπενιές

Yannis Kyriakides & Andy Moor

Rebetika(Unsound)

Με πολυετή καθυστέρηση βρίσκει τον δρόμο του χειροπιαστού format μία ακόμη απολύτως δημιουργική σύμπραξη του βρετανοθρεμμένου Κύπριου Yannis Kyriakides και του Andy Moor, του γνωστού "αντιστασιακού" κιθαρίστα των Ολλανδών The Ex. Πρόκειται για ζωντανές ηχογραφήσεις κυρίως από το 2006 (και μία από το 2009), που μέχρι πρόσφατα ήταν διαθέσιμες προς downloading μόνον, ενώ μία εξ αυτών είχε βρεθεί και σε κάποιο από τα Tapper Cds του περιοδικού Wire. Παρά την αναμονή όμως, δυστυχώς δεν τυγχάνει η κυκλοφορία του format που πραγματικά της πρέπει. Και αναφέρομαι φυσικά στο βινύλιο. Όχι από κεκτημένη νοσταλγία, αλλά ακριβώς γιατί οι σκρατσαρισμένες ρεμπέτικες αποχρώσεις που βγαίνουν από τον υπολογιστή του Κυριακίδη θα έκλειναν ιδανικά τον κύκλο τους αν τελικά κατέληγαν και πάλι σε ένα δίσκο βινυλίου, περνώντας μέσα από κυκλώματα, προγράμματα, λούπες και λοιπά τεχνομουσικά επιτεύγματα που τις φέρνουν και πάλι στην επιφάνεια. Ποιος ξέρει... μπορεί να γίνει και αυτό.
Στα της μουσικής τώρα... Εδώ και πάνω από είκοσι χρόνια λαμβάνει χώρα όχι μόνο εντός, αλλά και εκτός συνόρων, μια προσπάθεια, άλλοτε συμπαθής, άλλοτε υπερβολική, αρκετές φορές κουραστική, να συνδεθούν τα ρεμπέτικα με το blues. Εσχάτως ακούγονται ισχυρές καταδικαστικές φωνές περί του ότι ρεμπέτικα και blues δεν έχουν καμία απολύτως σχέση και σύνδεση, παρά μόνον το ότι αμφότερα είναι γνήσια λαϊκές μουσικές (αυτός όμως δεν είναι ένας απόλυτα ισχυρός σύνδεσμος για δύο -θα συμφωνήσω- διαφορετικές μουσικές κουλτούρες; Δεν είναι ο ισχυρότερος όλων;). Οι συνδιαλλαγές του απόγονου Βαμβακάρη με τον Reed της Λουιζιάνα υπήρξαν όντως ενδιαφέρουσες. Από την άλλη η ακατάσχετη παπαρολογία ρεμπετολόγων, μπλουζολόγων και γενικώς μουσικολόγων που κατέληγε πάντοτε στο ότι ο Howlin' Wolf θα τα έπινε μια χαρά τα τσίπουρα του με τον Μάρκο... υπήρξε όντως παπαρολογία! Και όταν γίνεται λόγος και για την κουλτούρα των ναρκωτικών που ενώνει τους εκπροσώπους κάθε είδους, τότε από τον παραπάνω χαρακτηρισμό μπορείτε ευχαρίστως να αφαιρέσετε το δεύτερο συνθετικό.

Τα παρόντα ηχογραφήματα αντιμετωπίζουν καταρχήν το ρεμπέτικο στην φωνογραφημένη διάσταση αυτού και από εκεί πιάνουν το νήμα και εκεί το καταλήγουν. Ο Kyriakides, έμπειρος, μελετημένος και διαρκώς μελετηρός, εργάτης των ήχων ανακαλύπτει στις πρωτόλειες ηχογραφήσεις, με τις φθορές, αλλά και με την αρχική τους "έλλειψη", την πολυπόθητη "αφαίρεση" που μετά μανίας αναζητά ο σύγχρονος πειραματισμός. Την προτάσσει επιλεκτικά και με προσοχή και τη φέρνει αντιμέτωπη σε πραγματικό χρόνο με την αυτοσχεδιαστική ετοιμότητα του Moor, ο οποίος -όσο κοινότυπο και αν ακουστεί αυτό- ακούγεται σε όλη τη διάρκεια σαν μέρος της αυθεντικής ορχήστρας. Παρότι παλαιό και νέο διαχωρίζονται στο αυτί, δεν ξεχωρίζουν σε επίπεδο αισθητικής, ούτε αντιπαρατίθενται προς το σκοπό μιας άσκοπης τελικής επικράτησης. Κάπως έτσι το άλμπουμ είναι ίσης αξίας με όλες τις υπόλοιπες δουλειές του ντουέτου, που όντας απαλλαγμένες από την βαρύτιμη ιστορικότητα της παρούσης, φυσικό είναι να αντιμετωπίζονται με ευρύτερα όρια ανοχής.
Ήδη από το δεύτερο τραγούδι του άλμπουμ, Katsaros (βασισμένο σε τραγούδι του Γιώργου Κατσαρού, φυσικά όχι του σαξοφωνίστα), η ρεμπέτικη μουσική παράδοση αποκαλύπτει το μεγάλο της όπλο, που δεν είναι άλλο από μία ατίθαση αντιμετώπιση της μελωδίας και της μελωδικότητας, απαλλαγμένη από ακαδημαϊκούς μουσικούς προσδιορισμούς και στενές φόρμες. Μελωδία στιβαρή, που κινείται και εξελίσσεται διαρκώς, ασφαλώς δεν επιτρέπει στον ακροατή να την ξεπεράσει εύκολα. Στις υπόλοιπες στιγμές του το άλμπουμ γίνεται σε αρκετές φάσεις εξαιρετικά πιο δυσπρόσιτο, καθώς αμφότεροι οι δημιουργοί επιλέγουν να "μείνουν" παραπάνω σε μουσικές φράσεις και στιγμές, που επιλέγονται ως καίριες για την υλοποίηση της βασικής τους ιδέας. Η οποία είναι πάντοτε αυτοτελής και ανεξάρτητη από το μέσο που χρησιμοποιούν για να φτάσουν σε αυτή.
Το όργανο του Andy Moor είναι η κιθάρα. Τα "ρεμπέτικα" είναι αντίστοιχα το όργανο του Κυριακίδη, και όχι ο υπολογιστής, όπως παραπλανητικά αναφέρεται στο οπισθόφυλλο. Τα χρησιμοποιεί με απόλυτη ικανότητα, τα "κουρδίζει" κατά το δοκούν και στο τέλος της ακρόασης είσαι σίγουρος ότι έχεις να κάνεις με έναν απόλυτα ικανό, αλλά και αυθεντικό οργανοπαίχτη. Με ψυχή και φαντασία ανάλογη των μεγάλων του παρελθόντος στους οποίους "ακουμπάει" για να οδηγήσει τα πράγματα λίγο παρακάτω.
ΠΗΓΗ:mic

				Playtrack : 1. Minores 2. Katsaros 3. Vamvakaris 4. All is Well 5. Haremi 6. Delias 7. A School Burnt Down 8. Sucker 9. Five in Hell

<iframe width="380" height="287" src="http://www.youtube.com/embed/5j3whJvKfgY" frameborder="0" allowfullscreen>iframe>

Θα εμφανιστούν στην Ξάνθη δείτε την παρακάτω αφίσα για περαιτερω πληροφορίες

Πρεμιέρα του Ντοκιμαντέρ "Directing Hell"

Το Directing Hell είναι ένα ταξίδι, μια προσπάθεια εξερεύνησης του σκοτεινού ιδιαίτερου κινηματογραφικού κόσμου του Νίκου Νικολαΐδη και ταυτόχρονα μια κατάδυση στις ταινίες του και την προσωπικότητα του μέσα από αυτές.

Συνεργάτες, φίλοι, αρχειακό υλικό από τα γυρίσματα των ταινιών του, οι ταινίες του μα και ο ίδιος , μιλούν και παραθέτουν τη δική τους άποψη για αυτό που άλλαξε, προσέφερε και συνεχίζει να προσφέρει στον κινηματογράφο ο Νίκος Νικολαΐδης.

Τετάρτη   21 Σεπτεμβρίου  
Ωρα 22:00


Απολλων, Σταδίου 19, Αθήνα
 
Η εκδήλωση στο facebook

Σκηνοθεσία: Christos Chouliaras

Σενάριο: Stergios Pashos Christos Chouliaras

Φωτογραφία: Thodoris Michopoulos
Μοντάζ: Aliki Panagi

Εμφανίζονται: Giannis Aggelakas Konstantinos Tzoumas Christos Valavanidis, Michele Valley, Valeria Christodoulidou, etc

Let's make the night beatiful...

 Bmw rockers 57-Bmw rockers 57

Blue-black jean άσπρο μπλουζάκι φοράς
και με μια κόκκινη bmw τρυγιρνάς.
Σ'αρέσει να ζείς στην κόψη του ξυραφιού
νιώθεις την κάθε στιγμή που περνά

Ζήσε γρήγορα πέθανε νέος μην σε νοιάζει
τον ήλιο αν ξαναδείς

Σ'αρέσει χορεύεις σε τρελούς ρυθμούς
οι γυναίκες σε  έχουν ερωτευτεί
Σκληρή η όψη ρομάντικη καρδιά
ζηλέψαν δαίμονες σε πήραν μακριά

Ζήσε γρήγορα πέθανε νέος μην σε νοιάζει
τον ήλιο αν ξαναδείς

Ζήσε γρήγορα
Πέθανε νέος
Ζήσε γρήγορα
Πέθανε νέος

Sounds from the past!!

Jazz Praxis Στην Πατρα 16 εως 18 Ιουνιου!!

Έχοντας διαγράψει μια συναρπαστική πορεία υψηλού καλλιτεχνικού επιπέδου και μεγάλης ανταπόκρισης από το μουσικόφιλο κοινό, το τριήμερο της τζαζ με τίτλο «Jazz Πράξεις» του Διεθνούς Φεστιβάλ Πάτρας που διοργανώνει ο Πολιτιστικός Οργανισμός του Δήμου Πατρέων, φέτος ρίχνει το βάρος κυρίως στην ελληνική τζαζ και άλλους συγγενείς στυλιστικά χώρους καθιστώντας την Πάτρα τόπο συνάντησης και δημιουργικού γόνιμου διαλόγου και επιφυλάσσοντας σπάνιες εμπειρίες  και δυνατές συγκινήσεις. Για τρεις μοναδικές βραδιές, την Πέμπτη 16, την Παρασκευή 17 και το Σάββατο 18 Ιουνίου (ώρα έναρξης: 9μμ) το φιλόδοξο πρόγραμμα φέρνει στον ατμοσφαιρικό χώρο του Αίθριου του Παλαιού Δημοτικού Νοσοκομείου έξι  κορυφαία σχήματα (δύο κάθε βραδιά), που προσφέρουν μια ολοκληρωμένη άποψη από διαφορετική κάθε φορά εκκίνηση και οπτική.

Η αρχή θα γίνει την Πέμπτη 16 Ιουνίου με το ρηξικέλευθο και πρωτότυπο ντουέτο του Spyweirdos και του Σωτήρη Ντούβα, όπου έχουν ως αφετηρία των αναζητήσεών τους την Πάτρα. Ένα εκρηκτικό μείγμα ελληνικής πειραματικής electronica και free jazz. Ο Spyweirdos, γνωστός από τις συνεργασίες του με Alva Noto, Murcof, Panacea, Funcarma, Ollie Olsen, Γιάννη Μουρτζόπουλο, Φλώρο Φλωρίδη και με εξαιρετικά άλμπουμ στο ενεργητικό του και ο Σωτήρης Ντούβας, μέλος του Poly Quartet, με εξαιρετική πορεία στον ελληνικό και διεθνή χώρο και συνεργασίες με Soo Cho, Jason Lindner, John Ruocco, Heyn Van Den Geyn, Jasper Blom, Eric Vloeimans, Θανάση Παπακωνσταντίνου, Ελένη Καραίνδρου, Μάνο Αχαλινωτόπουλο, David Lynch and the Heavy Metal Band, Θοδωρή Ρέλλο, θα μοιραστούν τη σκηνή ανοίγοντας νέους δρόμους στη σύγχρονη εγχώρια πειραματική μουσική σκηνή. Ο πρωτοποριακός ηλεκτρονικός ήχος του Spyweirdos σε μια ενδιαφέρουσα συνομιλία με το δυναμισμό και την ευρηματικότητα των ντραμς του Σωτήρη Ντούβα.

Την ίδια βραδιά το κουιντέτο του εκλεκτού κοντραμπασίστα και συνθέτη Κώστα Θεοδώρου, αποτελούμενο από επίλεκτες μορφές της σύγχρονης ελληνικής τζαζ και όχι μόνο- Τάκης Φαραζής: πιάνο, Κυριάκος Ταπάκης: ούτι, μαντόλα, ταμπούρα

Κώστας Αναστασιάδης: τύμπανα, Παντελής Στόικος: τρομπέτα, καβάλ, ακορντεόν και Κώστας Θεοδώρου, θα παρουσιάσει το πρόγραμμα «Τραγούδια χωρίς λόγια», που πρόσφατα είχε θερμή υποδοχή από κοινό και κριτικούς στο φημισμένο φεστιβάλ Jazzahead της Βρέμης.

Την Παρασκευή 17 Ιουνίου η ατμόσφαιρα θα μεταφερθεί στο χώρο της progressive folk rock με θραύσματα επιρροών από την τζαζ, αφού το εκπληκτικό συγκρότημα Ciccada, που άφησε άφωνους κριτικούς και κοινό στο διεθνές στερέωμα με το σπουδαίο άλμπουμ του «A Child In The Mirror», το οποίο πρωτοκυκλοφόρησε από την ιταλική Fading, επιφυλάσσει μια μαγευτική, ατμοσφαιρική μουσική εμπειρία.

Ο δίσκος φιγουράρει στις πρώτες θέσεις στις λίστες με τις κυκλοφορίες του 2010 και του 2011 και συμπράττουν κορυφαίοι μουσικοί της progressive σκηνής όπως ο σπουδαίος ντράμερ Alberti De Grandis των DFA και ο Paolo Botta των Yugen στα keyboards, P. Cavedon, V. Cipollone και M.Signo. Η μουσική των Ciccada(με ιδρυτικά μέλη τους Νίκο Νικολόπουλο- φλάουτο, φλογέρα, πλήκτρα, Γιώργο Μούχο- κιθάρες, τραγούδι και την εκφραστική τραγουδίστρια Ευαγγελία Κοζώνη- πλήκτρα , κρουστά-στην Πάτρα θα εμφανιστούν με επταμελή σύνθεση), επηρεασμένη από τον ήχο των Jethro Tull, Gentle Giant, Gryphon, Forest, Spirogyra, Camel, King Crimson, Renaissance, Strawbs, Alan Stivell, Curved Air, Flairck, ισορροπεί περίτεχνα ανάμεσα στο ύφος της κέλτικης φολκ, του ροκ, του progressive, του ήχου του Canterburry και της τζαζ εμπλουτισμένο με μια μεσογειακή αίσθηση. Αναμφίβολα μια από τις σπουδαιότερες καταγραφές του είδους σε παγκόσμια κλίμακα με ένα πολλά υποσχόμενο μέλλον.

Θα τους διαδεχτεί στη σκηνή το κουαρτέτο ενός θρύλου της διεθνούς τζαζ μουσικής σκηνής, του πολυβραβευμένου Βούλγαρου πιανίστα και συνθέτη Milcho Leviev(υποψήφιος για βραβείο Grammy Prize για την ενορχήστρωση και Honorary Gold Medal της Διεθνούς Ακαδημίας Τεχνών του Παρισιού(1995)), του οποίου το άστρο μεσουράνησε στην Αμερική για πολλά χρόνια. Περιόδεψε σε όλη την Αμερική και στην Ευρώπη, έδωσε κοντσέρτα και ηχογράφησε με κορυφαίες φυσιογνωμίες της τζαζ όπως τους Art Pepper, Roy Haynes, Dave Holland, Charlie Haden, Herbie Mann, Marc Murphy, Airto Moreira, Flora Purim, Randy Brecker, Michel Lambert, Benny Golson, Bill Hollman, Carmen McRae, Joe Farrel, John Klemmer,  James Newton, Manhatan Transfer, Ray Brown και Peter Erskine, Michel Franks, Michel Donato, Lainie Kazan, Willie Bo, με επίλεκτους μουσικούς της βουλγαρικής τζαζ όπως τον Τheodosii Spassov και πολλούς άλλους, ήταν μόνιμο μέλος και συνεργάτης στην Don Ellis Orchestra και στην Billy Cobham Band(συνθέτης, ενορχηστρωτής, πιανίστας) και μέλος του θρυλικού γκρουπ Jazz Focus '65. Έχει συνεργαστεί με πολλούς Έλληνες τζάζμεν όπως τους Γιώτη Κιουρτσόγλου, Παντελή Στόικο, Λάκη Τζήμκα, David Lynch, Σταύρο Λάντσια και βέβαια με την εκφραστική Βουλγάρα τραγουδίστρια Βίκυ Αλμαζίδου, με την οποία συνυπέγραψε το εκπληκτικό άλμπουμ «Quiet Song». Με παρακαταθήκη την σπουδαία δισκογραφία του και της εκτίμησης που χαίρει στο παγκόσμιο τζαζ στερέωμα, στην Πάτρα θα εμφανιστεί με τη Βίκυ Αλμαζίδου, και δυο δεξιοτέχνες μουσικούς, τον κοντραμπασίστα Λάκη Τζήμκα και τον ντράμερ Χρήστο Γερμένογλου

Το Σάββατο 18 Ιουνίου πρώτος θα εμφανιστεί σόλο ο διακεκριμένος κιθαρίστας, συνθέτης και αυτοσχεδιαστής Μπάμπης Παπαδόπουλος(κιθάρα-ηλεκτρονικά). Γνωστός από τη μακρόχρονη θητεία του στις «Τρύπες», από τις ευρηματικές ενορχηστρώσεις και τη συμμετοχή του στους δίσκους και στις συναυλίες του Θανάση Παπακωνσταντίνου, του Σωκράτη Μάλαμα, από τις συνεργασίες του με το Νίκο Παπάζογλου, το Φλώρο Φλωρίδη και τους Χειμερινούς Κολυμβητές, ο Μπάμπης Παπαδόπουλος - καταφέρνει να περνά με ευκολία από την τζαζ, στην ελληνική λαϊκή μουσική, στην ροκ ψυχεδέλεια και στην avant garde της Νέας Υόρκης, πάντα με μοναδικούς αυτοσχεδιασμούς και απρόβλεπτους πειραματισμούς. Στις συναυλίες του με τίτλο Electric Solo, ο Μπάμπης Παπαδόπουλος παρουσιάζει ένα πρόγραμμα με δικές του οργανικές συνθέσεις αλλά και "πειραγμένα" γνωστά τραγούδια με βασικό όργανο την κιθάρα, ηλεκτρική και ακουστική, που άλλοτε κρατάει τον πρώτο ρόλο κι άλλοτε αφήνει χώρο σε κάθε είδους ήχο που προκύπτει από την ίδια, με την συνύπαρξη loops και fx. Τo ηχητικό αποτέλεσμα είναι ένα πλέγμα απ;o μουσικές εικόνες που τις χαρακτηρίζουν rock, ambient, jazz-electronic στοιχεία αλλά και ο αυτοσχεδιασμός. Σε πλήρη ανάπτυξη όλα εκείνα τα στοιχεία που κάνουν τον ήχο του τόσο ιδιαίτερο, χαρακτηριστικό, αναγνωρίσιμο και εν τέλει αγαπητό. Ένα ταξίδι «ανοιχτής διάθεσης», γεμάτο μελαγχολία ή θυμό, ένα ταξίδι μελωδικό, γεμάτo εικόνες και χρώματα.

Έχοντας δυο προσωπικούς  δίσκους στο ενεργητικό του, το «Σκηνές από ένα ταξίδι» του 2008 και το «Απ΄ τη σπηλιά του δράκου» του 2011, στο οποίο διασκευάζει ιδιοσυγκρασιακά επτά ρεμπέτικα τραγούδια, ο Μπάμπης Παπαδόπουλος επιφυλάσσει μια μοναδική εμπειρία σπάνιας δεξιοτεχνίας και υψηλής ενέργειας.

H αυλαία θα πέσει το ίδιο βράδυ με το διάσημο jazz trio «Trilogia» του ντράμερ και συνθέτη Γιώργου Τρανταλίδη, πρώην μέλους των Socrates και μουσικού που συνέδεσε το όνομά του με την εκκίνηση και την λαμπρή πορεία της ελληνικής τζαζ. Υπήρξε ο πρώτος Έλληνας τζαζίστας που επεξεργάστηκε μουσικά τις μορφές επικοινωνίας της τζαζ με τις παραδοσιακές μουσικές φόρμες, κατά κύριο λόγο τις ελληνικές, μια δεκαετία πριν γίνει της μόδας, ενώ συμμετείχε ως συνθέτης και ενορχηστρωτής στην τελετή έναρξης των Ολυμπιακών Αγώνων 2004 της Αθήνας με τη σύνθεση «Καρπός»  διασκευάζοντας το τραγούδι «Το αστέρι του Βοριά» του Μάνου Χατζιδάκι.

Μαζί του στη συναυλία της Πάτρας ο δαιμόνιος δεξιοτέχνης Γιώργος Κοντραφούρης στο hammond και ο βιρτουόζος κιθαρίστας Γιώτης Σαμαράς, μέλος των σπουδαίων Page One και με εντυπωσιακές συνεργασίες στο χώρο της ελληνικής και διεθνούς μουσικής. Η εμφάνιση του εκρηκτικού τρίο Trilogia  υπόσχεται μια αξέχαστη βραδιά γεμάτη ζωντάνια, πάθος, απόλαυση και υποδειγματικά παιξίματα από τρεις πρωτοκλασάτους μουσικούς σε ένα υψηλής συνοχής σχήμα και έρχεται σχεδόν παράλληλα με την κυκλοφορία του υπέροχου άλμπουμ του Γιώργου Τρανταλίδη «Global Vision», όπου συμμετέχουν μουσικοί διεθνούς κύρους και πρώτης κλάσης όπως οι Fred Lipsius, Barry Finnerty, Alex Foster, Ron McClure, Tony Lakatos κ.α.

Τρεις εξαιρετικές μουσικές βραδιές με έξι εκλεκτές συμμετοχές, που θα φωτίσουν πολλές και διαφορετικές συνιστώσες της τζαζ αναδεικνύοντας στο έπακρο το πνεύμα και την ψυχή της και προσδιορίζοντας την ανοιχτή θεματολογία του «Jazz Πράξεις».

Το Πρόγραμμα

Πέμπτη 16 Ιουνίου
-SPYWEIRDOS (ηλεκτρονικά) - ΣΩΤΗΡΗΣ ΝΤΟΥΒΑΣ (ντραμς)
-ΚΩΣΤΑΣ ΘΕΟΔΩΡΟΥ QUINTET «ΤΡΑΓΟΥΔΙΑ ΧΩΡΙΣ ΛΟΓΙΑ»

Κώστας Θεοδώρου (κοντραμπάσο)
Τάκης Φαραζής (πιάνο)
Κυριάκος Ταπάκης (ούτι, μαντόλα, ταμπούρα)
Κώστας Αναστασιάδης (τύμπανα)
Παντελής Στόικος (τρομπέτα, καβάλ, ακορντεόν)
 

Παρασκευή 17 Ιουνίου
-CICCADA

-MILCHO LEVIEV QUARTET
Μilcho Leviev (πιάνο)
Βίκυ Αλμαζίδου (φωνή)
Λάκης Τζήμκας (κοντραμπάσο)
Χρήστος Γερμένογλου (ντραμς)
 

Σάββατο 18 Ιουνίου
-ΜΠΑΜΠΗΣ ΠΑΠΑΔΟΠΟΥΛΟΣ
-TRILOGIA JAZZ TRIO: ΓΙΩΡΓΟΣ ΤΡΑΝΤΑΛΙΔΗΣ (ντραμς) – ΓΙΩΡΓΟΣ
ΚΟΝΤΡΑΦΟΥΡΗΣ (hammond) -ΓΙΩΤΗΣ ΣΑΜΑΡΑΣ (κιθάρα)

ΠΗΓΗ  :  

http://politismosdytika.blogspot.com/2011/06/jazz-16-18062011.html

Good Interuption!!

P.S I think so